BWL NWL HWL HWL Kopalnia diamentowa PWL do wiercenia skał piaskowcowych

Diamentowe wiertło i narzędzie, kopalnia węgla PDC Wiertła do wiercenia piaskowca

Dane techniczne

Wiertło PDC do wiercenia piaskowcowego

1. Nowy bardzo wytrzymały materiał;
2. Wysoka prędkość wiercenia;
3. Ostrze do noszenia;
4. Używany do kopalni węgla

1. Cięcie noży przyjmuje super wytrzymały materiał, długa żywotność wiertła;

2. Można znacznie poprawić wydajność wiercenia twardego i średnio twardego;

3. Ostrze do noszenia, bez szlifowania, wygodne w użyciu;

4. Zmniejszyć intensywność pracy, nadaje się do warstw litologicznych na poziomie 4-12

Tego typu wiertło wykorzystuje jako węgiel wolframu węglik wolframu. Węglik wolframu nie ma twardości diamentu i jako taki ma ograniczony zakres zastosowania jako rdzeń wiertniczy do cięcia. Bity z węglika wolframu są jednak bardzo opłacalnym sposobem wiercenia w bardziej miękkich nieskonsolidowanych formacjach.

Występują dwa rodzaje: typy "z węglików spiekanych" i "piłokształtne".

Bity rdzeniowe TC typu "węglika"

Bity te są ustawione z elementami z węglika wolframu w kształcie prostokąta lub ośmiokąta, które są fizycznie osadzone w koronie wiertła. Samo koronkowe zgrubienie składa się z wytrzymałego, odpornego na ścieranie materiału osnowy wiążącej metal.

Zastosowanie tego wiertła polega przede wszystkim na geotechnicznym badaniu gleby lub na wierceniu rdzeniowym w warstwach nadkładowych, które składają się głównie z gliny, piasku, gipsu lub łupków miękkich.
Przerwane rdzenie z węglików spiekanych typu "piłokształtnego"

Środkiem tnącym stosowanym w tego rodzaju rdzeniu wiertniczym jest zgnieciony węglik wolframu, który jest związany ze stopem metalicznym. Ten rodzaj koronki rdzeniowej ma więcej krawędzi skrawających niż zwykły bit TC i jako taki ma szerszy zakres zastosowania w niektórych formacjach.

Ten bit jest podobny do bitów z diamentem impregnowanym, ponieważ korona bitowa składa się z kilku warstw materiału tnącego. Bitowa powierzchnia regeneruje się z nowymi krawędziami tnącymi przez oderwanie stopu metalicznego podczas pracy w celu ciągłego odsłonięcia nowych warstw wiórków węglikowych do momentu zużycia korony koronki.